 |
| Hamdi Kurti |
Ta bën mjegull në pikë të ditës
Ta bën ditën njëzet vjet
Hiq pa e pyetë - përgjegje të jep
Të trullosë me dokrra të thata
Me dërdëllisje mban ligjërata
Fjalët e tij nuk zënë kund vend
Për bisedë nuk lëshon kurrë rend
Lavdin gjithë e ruan për veti
E krekoset si gjel deti
S ’ i pëlqen mendje e askuj ’
Çdo bisedë e bën rrëmujë
Që ta bindësh - e ke kot
Harron nesër ç ’ ka thënë sot
Është ky far jarani i pites
Pshtjell e rren në pikë të ditës
Edhe petulla pjek nga krundet
Lëmsh çdo gjë e bën sa mundet
Kur hidhërohet – nxehet prore
I nxjerr fjalët – krejt bashktingëllore
S ’ e ka dert për besë e nder
Shpifës , shtinës- krejt përnjëherë
I ka të thata tru e kokë
Largon shokët – kërkon shokë
Nuk e din , i gjorë fatziu
Se pa shokë nuk vlen njeriu
Nuk ka të meta trupi i tij
Është lëkurëbardhë , por faqezi
E bash ky jarani i pites
Qyqe e natës - hut i ditës
Këcen pa vend , si zorrë në prush
Dhe murriza shet për rrush
E ka qerren me dy biga
Lehë pas njerëzve me karriga
Kur s ’ ke derte , në farë t ’ i vnon
Në paç pak , dhjetëfish t ’ i shton
Bashkë me të n ’ e bëfsh një ditë
Te psikiatri shko në vizitë
Për prapësi e për dredhi
Çdo dreq këtij ia ka lakmi
E kush sherrin e ka lojë
Thaja Zot gjuhën në gojë
Kush ,, i keq ’’ i thotë të mirit
Thaja Zot bebëzat e syrit
Punës së keqe kush i thotë mirë
Nxija Zot jetë dhe fytyrë
Punës së mirë kush i thotë keq
Hupe Zot e merre dreq
No comments:
Post a Comment